De laatst overgeblevenen

In de duister wordende kamer richtten onze blikken zich op elkaar. We waren de enig overgeblevenen uit een talrijke familie. Ze was mijn 86-jarige tante en ik vreesde erg voor het moment van het definitieve afscheid wanneer haar gestalte zou vervagen in het uitzinnige duister, in de duisternis die ons allen wacht.

Kerstmis naderde en mijn tante stond me bij als niemand anders met goede raad en goede gaven. In de sfeervolle kamer met de oude schilderijen schijn ik een laatste jeugd beleefd te hebben en mijn tranen vloeien, vloeien...