Over een fiets die geschonken werd zoals ze ontstolen is

Het zal bij sommigen niet bekend zijn dat vrijwel de gehele last van de “bankencrisis” sinds 2008 is afgewenteld op de schouders van de minst draagkrachtigen.
De Vincentiusvereniging echter, met haar christelijke signatuur is goedgunstig, althans zolang ze goedgunstig is, want ook zij kan haar diensten op geheel onvoorspelbare en onverklaarbare wijze plotseling terugtrekken, zoals ik weet uit ervaring.
Hoe het ook zij; ten tijde van haar goedgunstigheid had zij mij een fiets geschonken: het was een mooie damesfiets met een lichtgroen frame en ze stond te blinken op haar standaard. Ik was bijzonder met haar ingenomen.
Dat zij mij weer ontnomen zou worden had ik op dat moment niet kunnen voorspellen, maar het geval wil dat mijn medebewoners van het appartementencomplex op een dag in consternatie in het trapportaal stonden te confereren.
Een onverlaat en aso had de bergingen in het souterrain opengebroken en mijn mooie fiets meegenomen...
Ondanks mijn aangifte kon de politie niets meer doen en ook de verzekering liet het afweten.
Het is de vraag welke cocaïne of heroïne betaald is van de opbrengst van mijn fiets of wie er nu welgemoed, opgewekt en enthousiast op rondrijdt...