Geschenken voor een meisje van dertien jaar...

Er was in onze familie een stille tante die ogenschijnlijk met zichzelf geen raad wist en als een onbegrepene, als een onbegrijpelijke, haar stille gangen ging. Haar naam was Cecilia. Ze was typiste op het kantoor waar ook mijn moeder werkte die Cecilia, die haar schoonzus zou worden, niet goed kon zetten.
Men zegt dat Cecilia haar avonden lusteloos doorbracht zonder echt te lezen in haar boek en pro forma de bladzijden daarvan omslaand. Maar van Cecilia kreeg ik de vierkleurenballpoint waarmee ik zo heerlijk kon krassen en tekenen en toen ik dertien was gaf ze mij de gewatteerde zwemtas met het bonte motief en de pick-up waarop ik eindeloos het plaatje "Sloop John B" van The Beach Boys draaide.
Cecilia vond een afschuwelijk, vreselijk einde. Haar huwelijk en de geboorte van haar enige dochter hadden haar kennelijk zo koud gelaten als de regenval op de verre steppes van Oezbekistan en na de hersenbloedingen vond zij de dood in de witte kamers van een verpleeghuis in de verterende vlammen van haar eigen aansteker...