Houten kinderspeelgoed voor een man van negenenvijftig jaar

Mijn broer nam me die dag opgewekt en enthousiast bij de hand en voerde me mee naar zijn appartementje, door zijn verplegers ook wel "activiteitenkamer" genoemd, een klein kamertje met een tafel en een bescheiden tweezitsbankje met plastic bekleding en hij stalde twee telramen voor zich uit op het tafeltje; het ene met bonte fleurige kralen in felle kleuren, die hij benoemde en het andere met beweeglijke houten blokjes die hij enthousiast om en om draaide. Zijn toestand was verbeterd en zijn stemming was nu goed. De wond op zijn voorhoofd, juist bij de haargrens, door zelfbeschadiging toegebracht, was aan het genezen. Ik had hem vandaag slechts de door hem zo geprefereerde "olifantchocolade" aan te bieden, zijn inderdaad favoriete lekkernij, die hij feilloos herkent aan de kleine afbeelding van een olifant op de verpakking. Zijn herstel scheen in te zetten en dankbaar aanvaardde ik de weg terug naar huis.