INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS

 

De dansles
Ook ik heb eens gedanst

Eens heb ook ik gedanst in mijn leven, wat sommigen die mij kennen bezwaarlijk kunnen geloven, maar het valt niet te ontkennen dat Dansschool “Boutkan” op de Korvelseweg een brede poort bezat, waardoor het zaaltje wat verwijderd lag van het drukke stadsgewoel, dat ik er in de avond op de fiets heenging, dat ik in de donkerrode zijden jurk een schoonheid was, maar dat ik, vooral in het "bochtenwerk" dat de foxtrot vereiste, wankelde op mijn plateauzolen. Het is dus ook werkelijk gebeurd dat lelijke Simon me in zijn armen nam en telkens maar weer "Engels" met me walste en dat onze belangstellende mede-Tilburgers die in de nissen naast de dansvloer hadden plaatsgenomen ons in de maling namen en verklaarden “dat wij moesten oefenen op het kleedje voor ons bed omdat wij nog niet getrouwd waren”. En het is dus ook een feit dat lelijke Simon, die ik niet wilde, me eens meenam naar zijn kamer aan de Bredaseweg en me een glas wijn aanbood, dat hij een boek van Tolkien las en dat ik kennismaakte met zijn hond, genaamd "Spronk", hem een hand gaf ten afscheid, me geen houding wist te geven en totaal niet wist wat er van me verwacht werd. Tevens kan niet ontkend worden dat Simon nog steeds een oogje op me had toen we toevalligerwijs beiden waren toegetreden tot de studie Pedagogiek MO en dat hij in de lokalen en amfitheaters van de toenmalige Katholieke Hogeschool waar een en ander plaatsvond nog steeds zijn blikken niet van me af kon houden. Maar het moet tenslotte gezegd worden: “So endete eine Liebe”