Gevallen van psychotherapie in het Openbaar Vervoer?

Men zou zich erover kunnen verwonderen hoezeer onlangs, geheel buiten mijn verwachting de medemenselijkheid dan wel het mededogen tot uiting kwamen dan wel gestalte kregen bij twee verschillende gelegenheden in buslijn zes in Tilburg op haar route vanaf het Nassauplein tot in het centrum.
Ten eerste was daar op een schitterende zomerdag die oudere mevrouw die een raadselachtige en geheimzinnige indruk maakte, althans op mij, maar niet op mijn mede-passagiers, onvermoede mensenkenners en amateur-psychologen die razendsnel de diagnose hadden gesteld dat mevrouw “zeer verward” zou zijn. En maar liefst drie liefdevolle heren, inclusief de chauffeur, ontfermden zich over haar, informeerden naar haar en wezen haar de weg.
Dan is er het geval van het driejarige, kwetsbare jongetje dat de volgende dag moederziel alleen de voorste stoel bezette tot verwondering van de chauffeur en van alle mede-passagiers en naar wie de handen van een lieflijke jonge vrouw zich uitstrekten die het mannetje streelden en geruststelden. Tot de stoere politieagenten de jongen konden overgeven aan de bezorgde vader die was komen opdagen. De anonimiteit en het individualisme heersen en regeren dus niet altijd...