Ontmoetingen in het Openbaar Vervoer (vervolg)
Zu jeder kommt einmal das Glück

Hoe lelijk en hoe oud je ook bent, als je gelukkig bent en een uitstraling hebt, komt alles goed.
En ik was gelukkig in die schitterende, milde en mooie zomer van mijn vierenzestigste levensjaar. Hij zat tegenover me in buslijn zes met een pakje brood in de hand en glimlachte overvloedig, overdadig met lelijke, gele, scheve tanden. Als een vlieg op de honing kun je wel zeggen. We kwamen te praten over de basisbehoeften van de mens, zoals dus inderdaad het brood, en welke verlangens van hem daarop een surplus vormden, was niet moeilijk te raden. Het afscheid was zwaar. Zijn glimlach was overdadig. Maar ik zei: “Tot ziens en het allerbeste”.