INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS

 

Augustus aan het Wilhelminakanaal
Zestig jaar later

De zomer veranderde al bijna in een nazomer maar wilde nog geen afscheid nemen. Het was nog augustus. Met een honderdjarige boot hebben we het kabbelende, zwarte water van het Wilhelminakanaal bevaren, bijna tot aan de “Beekse Bergen” begeleid door een jonge, charismatische dame die in een elegante pose op de voorsteven handig en kunstig het vaartuig manoeuvreerde en die niet schroomde tekst en uitleg te geven over het eveneens honderdjarige kanaal en haar “bewoners” zoals de lieflijke, vrolijke futen die hun kleintjes zorgzaam op de rug dragen en over de langgerekte “Rijnaken”, aangemeerd aan de kade.

En daar, welhaast aan de oevers van dat kanaal, overspannen door de oude maar degelijke bruggen is mijn geboortegrond, daar groeide ik op, daar zag ik als kind de ranke, witte, wendbare zeilboten in de jachthaven, daar was ik kind en jonge vrouw en in die contreien ging ik naar school.

Nu valt de avond over een augustusdag en de avond valt over mijn leven.

De genadeloze maar ook milde tijd zal het Wilhelminakanaal haar loop en stroom blijven gunnen tot lang na mijn armzalige, nietige en onbetekenende leven...