Nostalgie in Tilburg zuid

Toen ik het kobaltblauwe straatnaambordje met de witte letters “Wattstraat” weer zag, wist ik: Hier heb ik eens geleefd, gedroomd, gestudeerd, in dat krakkemikkige pand; de etage, gelegen in de nabijheid van het kerkhof en van het gebouw met het opschrift “Mater Dei” waar mijn jeugdvriendin zich eens had bekwaamd in het vouwen van lakens. Vader was nog eens op bezoek gekomen daar en had zich ontzet getoond over de alom aanwezige rommel in mijn huis. Dit was toch niet wat hij zijn dochter toewenste!
Maar ik was er gelukkig. Gelukkig met mijn oude bureau uit mijn studententijd; gelukkig als ik kunstgeschiedenis studeerde en mijn hoofd ophief boven mijn boeken en mijn blikken beurtelings liet dwalen over middeleeuwse incunabelen, zo kleurig, kunstig en kunstzinnig en over de ijsblauwe hemel buiten. Ik bleef drie jaar wonen in de zo geliefde woning tot een gunstiger aanbod mij weglokte...