Herinnering aan tante Gerdina

Op een kastje in mijn slaapkamer, het kastje dat ik van mama erfde, zit nog altijd de mokkabruine pop, genaamd “Bella” die ik eens in mijn verre, voorbije jeugd in de etalage van een speelgoedzaak gezien had en die Sinterklaas mij toen gebracht heeft.
Bella draagt een kunstig gebreide donkerblauwe maillot, voor altijd een herinnering aan mijn tante Gerdina, de zus van mama, die eveneens niet meer te midden van de levenden is.
Ik was eens getuige hoe zij de fraaie gewelfde lijn van haar borsten voorgoed moest betreuren omdat de dodelijke desastreuze ziekte zich al had genesteld in haar lichaam zoals een ontdekkingsreiziger aarzelend voet aan land zet in een nog onbekend werelddeel.
En zo moest tante Gerdina onder ogen zien hoe haar geliefde lichaam gaandeweg welhaast uiteenviel tijdens de vele ziekenhuisopnames toen het steeds verder ten prooi viel aan de uiteindelijke vernietiging.
En zo getuigt Bella op het kastje voor altijd van de lieve tante die niet meer is, die naast ons stond en die, zoals ik nog weet, op ons kinderfeestje eens op roze en witte zachte marshmallows trakteerde...