Moeder en dochter?

Ons leeftijdsverschil bestaat uit vierentwintig lange Jaren. Ze zou mijn dochter kunnen zijn: de dochter die ik het leven nooit geschonken heb, die mijn schoot nooit gedragen heeft.
Ze is nog jong, enthousiast, hartstochtelijk en levenskrachtig en stormt op het leven af met geheven zeilen die iedere storm kunnen trotseren.
Haar ego moest nog eens gestreeld worden, vond ze en opgedirkt als een fotomodel stortte ze zich in het carnavalsgewoel; de felle oranje lippenstift op de lippen, die de heren tot haar zou moeten trekken.
“Was sich liebt, das neckt sich”: ik pest haar om haar vermeende plannen vreemd te gaan; “maar het kwam er niet van” zo beweert ze. Ze heft Dolly Parton in haar smartphone, haar favoriete artieste en vraagt me me in te leven in haar songtekst. Anneke Grönloh vindt ze met “Brandend Zand” al te somber, onwetend als ze is over geestescrises, doodsvertwijfeling, zwaarmoedigheid en neerslachtigheid.
Ach, hoezeer gelooft de onschuldige jeugd nog in het leven, in de voorspoed, in de gunstige lotsbestemming en in de ultieme maakbaarheid van alles!