Frivoliteit en ontluistering

Op de foto sta je nog zo frivool, Florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken.
Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden worstelde je met je doodsangst; jij die altijd al de angst tot je demon had verklaard; in kale kamers en zalen, overgeleverd aan onvolwaardige zorg.
De schoonheid van literatuur, muziek en filosofie, jouw metgezellen in jouw leven, warden afgebroken door de ontluistering van je ziekbed. Tenslotte sloot je kalm je ogen. Je was mijn vader......