Het parcours van mijn liefde (?)

Op een hete zomerdag hotst en botst een bus door buitenwijken van de stad.
Het panorama heb ik duizend-en-een-keer aanschouwd: de Sweelincklaan, de Van Anrooylaan, de Beethovenlaan. Het was het décor van een liefde, die niet meer bestaat sinds het brute afscheid.
Op deze levenloze muren, op deze gribus van vervallen straten had ik alles geprojecteerd; mijn gevoelens en gedachten, mijn levensverhaal. Er lijkt uiterlijk niets veranderd maar de weerklank in mijn hart is weg. Afgebroken en afgestorven rust diep in mij mijn oude ziel.
Weg is de betovering, weg is alle magie en nu resteert nog slechts een woestijn van steen, een levenloze baaierd die geen enkele betekenis meer voor me heeft.........