INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS

 

Bepaald geen misdaad, maar toch......

Nee, het was bepaald geen misdaad tegen de menselijkheid; toch had ik moeten beseffen dat ik een parelkettinkje had moeten dragen op het nette mantelpakje zoals de andere secretaressen, maar bovenal dat ik met mijn achterwerk had moeten wiegen; met mijn overigens allerminst fraaie achterwerk, als ik de lange gangen van het supersonisch moderne gebouw doorkruiste en ja, wellicht had ik ook zo ongeveer met mijn benen op het bureau van mijn chef moeten liggen en natuurlijk had ik van harte in moeten stemmen met de bij het bedrijf zo populaire uitspraak: “Er is maar een taal: horizontaal!”. Het was hoe dan ook “not done” als ik verscheen in de tuinbroek die op “vrouwenliefde” zou hebben kunnen duiden (ten onrechte).
De gevolgen waren voor mijn eigen rekening: tijdens de ontslagsessie snauwden de vier heren mij af als sergeants in een leger: “Jij past niet in de cultuur van dit bedrijf”.
Ik heb, zevenentwintig jaar geleden, de terugweg aanvaard; de weg naar het bastion van mijn woning....