Zwaar COPD en doorslapen maar!

Men heeft er nog iets van proberen te maken op de afdeling “Longgeneeskunde” van het E.Ziekenhuis te Tilburg, hoewel een en ander financieel gezien ook niet mee zal vallen. De kamers worden gesierd door huiselijke en feeërieke schemerlampjes; een armzalige en zielige poging en verlegenheidsoplossing.

Ik ben gedwongen naast een meneer te slapen die weliswaar wegens de privacy door oranje gordijnen rond zijn bed van mij gescheiden is maar hij laat niet na gedurende de gehele nacht intens gênante en alarmerende geluiden te maken waarmee zijn ziekte gepaard gaat. Meneer hoest, kreunt, zucht, spuwt, rochelt, piept en gaat tekeer op onvoorspelbare en overrompelende wijze en ik word geacht op het bed ernaast “erdoorheen te slapen”. Ook geen lolletje. Niet vergeten mag worden dat men niet nalaat op de andere ziekenkamers uitbundig, buitenissig en onbeschaamd te hoesten, zodat horen en zien je vergaat.

Men stelt zich geen vragen en beschouwt het leed als een bittere, dan wel heilzame dronk.