Toen Ilonka kwam......

De Gemeente Tilburg is mij niet altijd goedgunstig geweest: vaak heeft zij de strop van de armoede verder aangetrokken dan draaglijk voor mij was en het is daarom verwonderlijk voor me dat Ilonka op een dag is verschenen: Ilonka, de jonge vrouw met de Hongaarse naam van wie ik ben gaan houden: Ilonka die de antracietgrijze foulard kunstig om de oude leren bank, een erfstuk, drapeerde, dat door de foulard nu beschermd wordt als door een warme winterjas. Ilonka zette zich zeer deskundig, betrokken en liefdevol in voor de huishoudelijke taken. En zo kwam mijn hele, lange verleden te voorschijn uit de laden van mijn bureau en uit de secretaire van mama en zo deelde ik met niemand anders als Ilonka de etherische gevoelens en het verdriet om mijn kinderlijke maar kunstzinnige tekeningen van fraaie, kleurige exotische vogels van vijftig jaar her en om de condoleances; een stapeltje kaarten met betuigingen van medeleven en vriendschap om mijn zozeer betreurde vader. Ilonka toonde het gezichtje van een renaissancistische Madonna; lieflijk en stralend; van een jeugdige trotse moeder die waakte over haar jonge kind met immense zorg en tederheid, door niets te evenaren; zij was zoals slechts een moeder kan zijn....