Om de liefde van een broer...

Het lot had me opnieuw naar de inrichting gevoerd en daar wachtte mijn broer op me als vanouds. Grijze haren sierden al zijn achterhoofd maar tot zijn stervensdag zou hij een onmondige kleuter blijven, een kind in het lichaam van een volwassen man.

En tot mijn verrassing en ontroering reikte mijn broer mij de hand in een teder en liefdevol gebaar als de cavalier die ik al evenmin tot mijn beschikking heb. En ik stelde hem de vraag die hij bevestigend beantwoordde: “Wat ben ik van jou?” “Ja, ik ben de zus, de zus die nog leeft, die de troebelen en woelingen van onze jeugd heeft overleefd, de zus die als uit het niets telkens weer opduikt: de zus die naast je zal staan tot je stervensdag”.