Bij de bakker...

En ach, hoe lachte men steeds bij de bakker om die uiterst flauwe one-liners die ik debiteerde en die helemaal niet getuigden van werkelijke humor, hoewel men het zo opvatte, terwijl men niet wist dat achter mijn bordpapieren façade zoveel meer schuilging: de werkelijke humor, de diepgang en de Ernst die men niet aan me waarnam en het trouwe ritme van de gedachten als een tikkende klok...

En op die morgen was ZIJ daar ook: die ontrouwe, onechte 'vriendin' van zovele Jaren, met de dubbele agenda en nu was de gelegenheid gekomen om mij trots en triomfantelijk voorgoed van haar af te keren...