De taaie, harde weg

...en weer ging ik de weg die ik talloze malen eerder was gegaan en mijn liefdesverdriet hield niet op mij te geselen en kwellen. Ik was uitgestapt bij de halte aan de Von Weberstraat en passeerde de oude ophaalbrug. Een welgedane, kennelijk tevreden eend ritselde met haar vleugels, gezeten op een hoge paal in het water en kordate, opgewekte waterhoentjes amuseerden zich spartelend. Er moest toch een einde komen aan de waanzin van het ongeluk, zo overdacht ik talloze malen maar, verslaafd als ik was en in de boeien gekluisterd, waren mijn gedachten nutteloos, doelloos en tevergeefs en bleef hun uitwerking hardnekkig uit...