Oma’s nieuwjaarskoeken

...en als we dan bij oma mochten komen op een van de eerste dagen van elk nieuw jaar, in het kapitale vooroorlogse hoekhuis waarin we geboren waren en dat we eens zelf bewoond hadden, gaf ze ons die nieuwjaarskoeken, die ovale bruine koeken waarop in geglaceerde witte letters de goede wensen voor het nieuwe jaar te lezen stonden. ‘s-Middags keken we dan naar een Nieuwjaarsconcert op de televisie of naar het skispringen in Garmisch-Partenkirchen. Oma hield veel van ons en zij overleefde opa, die smid en koperslager geweest was, ruimschoots en met vele Jaren en zij bracht iedere dinsdagmiddag een bezoek aan ons arbeidershuisje, gesitueerd in een andere, aangrenzende wijk en trakteerde bij die gelegenheid altijd op bananen.

Eens greep immens verdriet mij aan toen oma mij de fuchsia-plant met de bevallige paarse en roze klokjes had geschonken: eens zou ik haar voorgoed moeten missen als de wrede dood ons van elkaar los zou scheuren...