Een eenzaam en houterig meisje (“Kamphuis Woonoord” – 1965)

“Kamphuis Woonoord” in Lage Mierde bestaat of bestond uit enkele houten barakken, die ik nu nog zie op de zwart-witte ansichtkaart uit 1965 die ik mijn ouders zond. We sliepen daar in stapelbedden: wij, de meisjes van de zesde klas van de lagere school onder leiding van Zuster Yvonne, die in haar zwarte kledij soms een min of meer demonische indruk maakte...

Mijn persoon vormde een uitzondering: eenzaam, houterig en verlegen, maar wel de meest intelligente: de enige van de klas die naar het gymnasium zou gaan.

Nooit zal ik vergeten hoe ik toen, in “Kamphuis Woonoord” de batjes en het net en de balletjes won: het ping-pong-spel waarmee ik me geen raad zou weten. Vanzelfsprekend had ik de eerste prijs in de quiz gewonnen...

Maar het leven dat me te wachten stond, de toekomst die voor me lag zou me allerminst de hoofdprijs of een schoonheidsprijs bieden, integendeel...