Als ze me maar “Ien” noemen...

Soms en bij sommige mensen duikt het koosnaampje “Ien” op in de conversatie met mij en dan voel ik mij gevleid, dan denk ik dat men werkelijk van mij houdt...

De liefste die niet meer leeft koos de naam “Catharina” voor me. Zo was “oude oma” genaamd : men noemde haar ook “Cato”; ik heb haar nauwelijks gekend: op oude foto’s houdt zij mij in de armen: ze kwijnde langzaam weg in haar laatste Jaren en lag op de sofa in een verduisterde kamer. Haar naam heeft ze mij geschonken, de naam die ik meedraag, die mij dierbaar is als mijn bloed, als mijn adem...