Als er alleen nog maar wanhoop is.......

Als zij weer in het zwarte gat van het venster moet staren dat haar aangrijnst als een braakmiddel, voelt zij zich als aangevallen en belaagd door de demonen van de nacht. Met grote, bruine, kinderlijke en hulpeloze ogen beschouwt zij de wereld en haar haardos of wat daar van over is, ligt als een grijze, warrige bos op haar schedel. Ze doorstaat de taaie, eindeloze zondagen, zondert zich af en wendt zich af van de mensen die zij niet meer kan vertrouwen en hoopt vurig op de finale, noodlottige hartaanval........