Op stap met “The Brown-eyed girl”

Met Elise, de dame met de trouwhartige bruine ogen, mijn metgezellin, heb ik het restaurant, inmiddels ons “stamrestaurant” in Oisterwijk, genaamd “l’Hermitage” opnieuw bezocht.
Een open vuur brandde knetterend in de haard en stemmige foto’s, beelden uit Oisterwijk in vroeger tijd, sierden de wand en op de tafeltjes lagen lichtblauwe linnen kleedjes.
Op de achtergrond weerklonk de song met de titel “Mandy”, een herinnering aan het magische jaar 1975, over een liefde die geschonken was, maar die veronachtzaamd werd.
In een achterkamer, behangen met schilderijen met Engelse jachttaferelen, drunken we thee.
Ons souvenir vormt een petieterig suikerzakje met een lichtgroene afbeelding van het restaurant en van de vijver.
In Elises luxueuze auto doorkruisten we tenslotte de besneeuwde bospaden.
Behendige, elegante schaatsers in de verte, nu het ijs is weergekeerd.
Thuisgekomen valt de eenzaamheid me aan als een stormwind.
De lege avond ligt vóór me……..