Ons knutsellokaal

Aan het eind van de lange rij van de lokalen, in het lage gebouw van Zweeds hout waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis; onze lagere school, die sinds lange tijd afgebroken is, lag ons knutsellokaal dat we te weinig bezochten. Als er dan toch de zeldzame gelegenheid was dat we daar kwamen, mochten we met onze kinderhanden woelen in de koele, gewillige Chamotte-klei of plakken met het bonte, veelkleurige sitz-papier of branden met naalden in het hout, of, wegens de Rooms-Katholieke signatuur van onze school een kruisje vervaardigen met pastelkleurige steentjes. Ik verlangde vaak naar het knutselen en het gebeurde naar mijn mening veel te weinig en zelfs nu, nu de ouderdom intreedt, ga ik, hoe kinderlijk het ook is, voorwerpen beplakken met mozaïeksteentjes; een inhaalslag na al die lange jaren........