"Asking only workman's wages I'd come looking for a job"

Als ik van huis ga, signaleer ik op een nog koude morgen in februari lieflijke paarse krokusjes her en der in het plantsoen. Ik ga op weg naar "Kringloopwarenhuis Portagora" waarvan de gevel zich uitstrekt op het Koningsplein over een lengte van minstens vijftig meter. Enkele heren staan met mij te kleumen tot om tien uur de brede deur open gaat. Ik ben gekomen voor een sollicitatie maar op het notitieblok dat men daarvoor hanteert, laat ik meteen maar opschrijven dat ik mij ongeschikt voel, zoals ik ongeschikt geweest ben en zal zijn voor de taken en bezigheden die men voor mij wil reserveren om redenen die mijzelf zelfs onbekend zijn. En zo is ook mijn "maatschappelijke carriëre" tot een rampscenario geworden dat bezwaarlijk voortgezet kan worden.In het langgerekte gebouw scharrel en snuffel ik tenslotte nog wat rond tussen de snuisterijen, rariteiten en parafernalia en neem afscheid van wat mijn toekomstige werkkring had moeten worden. Bij thuiskomst begroeten de paarse krokusjes in het gras me opnieuw. De lente vraagt om een andere invulling; de toekomst geeft haar geheimen nooit prijs.......