De mysterieuze mevrouw Rolands.....

De lange Ringbaan Oost, een van de snelwegen die de stad Tilburg als het ware "omhelzen" of in een soort houdgreep houden en waarover dag en nacht een onafzienbare stoet van voertuigen passeert, wordt geflankeerd door een bonte aaneenschakeling van panden, van garages tot villa's, van kantoren tot arbeiderswoningen.
Daar moet ergens de mysterieuze mevrouw Rolands gewoond hebben, of nòg wonen, wiens naam wonderlijk oprees uit mijn moeder's verhalen en die door haar met een aura van mystieke geheimzinnigheid omgeven werd, werd vereerd en op een voetstuk geplaatst.
Mevrouw Rolands' echtgenoot was doctorandus, geheel in tegenstelling tot het armelijke ambtenaartje dat mijn vader was en alles van mevrouw Rolands was beter en verkieslijker in mijn moeder's ogen dan alles wat haar ooit onder ogen scheen te zijn gekomen, van de stoffen die zij meebracht naar de naailes, waar ook mijn moeder pogingen deed tot modieuze creaties te komen en blouses, rokken etcetera vervaardigde, tot het huis van mevrouw Rolands met al zijn toebehoren, tot de echtgenoot en kinderen van mijn moeder's object van bewondering en tot haar vakantiereizen.

En ach, nu staat de naaimachine, mijn moeder's kostbaarste bezit bij haar leven, met prominent de merknaam "Pfaff" al zes jaar in een uithoek van mijn kamer, werkeloos, en ach, hoe doet het me aan haar nagedachtenis te eren, haar onschuld, haar goedheid, haar grenzeloze naïviteit......