Geprolongeerd afscheid Herinneringen als vastgenageld aan mijn hart
Terugkerend van een Fitnesscentrum aan het Stuyvesantplein en op weg via de
Piusstraat naar een winkel van de bekendste maar duurste kruidenier in den
lande, trof mij een welhaast gewelddadig en dramatisch aandoend panorama,
een spektakel dat in oorlogstijd heel gebruikelijk zou zijn geweest en dat
de fascinatie en de verbijstering, maar ook de interesse opwekte van enkele
passanten die ernaar stonden te staren, alsmede van een dame met filmcamera
die nauwgezet met dit toestel iedere beweging volgde en vastlegde van een
werktuig dat veel had van een voorwereldlijk, voorhistorisch (on)dier, van
een soort "moderne dinosaurus" die met zijn monsterlijke metalen muil in het
beton hapte en zijn brede bek met stalen tanden zette in de nog resterende
ruïne van het gebouw dat eens een prominente zaak voor woninginrichting met
de schijnbaar allesomvattende benaming "Van A tot Z" had gehuisvest.
Bepaalde passanten, kennelijk minder snel onder de indruk en
ongeïnteresseerd, wijdden er hun blikken nauwelijks aan; lieten deze liever
glijden over het rijke uitgestalde assortiment aan groenten, fruit en wat
dies meer zij bij AH.
Maar steeds meer herinneringen schijnt het noodlot aan mijn hart te willen
ontrukken en ontroven en veel in mijn leven verwordt tot een retrospectief,
zoöok de dag waarop ik met de liefste, die niet meer leeft, de zwarte
vitrinekast met glazen deurtjes en vermiljoenrode strips, die nog steeds
mijn woonkamer siert, kocht bij de zaak van "Van A tot Z" die binnenkort
niet meer is.
En, eveneens bij wijze van retrospectief en als een laatste afscheid, werp
ik, op mijn weg naar het Koningsplein, tussen de huizen door een laatste
blik op het staketsel, dat niet lang meer stand zal houden onder de
meedogenloze slopershamer.....
|