Een heksenkring in het plantsoen in de Nassaustraat!
Het was herfst en het leek alsof de natuur haar ritme en de cadans van haar
seizoenen met overtuiging en overgave volgde.
Regendruppels tikten eerst een voor een tegen de ruiten, maar vulden
gaandeweg het hele vlak van het venster.
In een cirkel zijn paddenstoelen opgerezen in het plantsoen in de
Nassaustraat, wonderlijke rode vliegenzwammen en saamhorig, als zouden zij
elkaar iets in kunnen fluisteren in de stille nacht, als zouden zij zich
bewust zijn van en elkaar kunnen overtuigen van hun uitzonderlijkheid, van
hun schoonheid, van hun status als wezens uit een andere wereld tijdens hun
zo kortstondige verblijf te midden van ons, mensen, staan zij daar met vele
in een mooie ronde cirkel.
Af en toe werp ik een blik over de grijze, stenen balustrade van mijn
balkon, bekleed met crèmekleurige bakstenen, en ja, daar staan ze nog
steeds, al heeft een onverlaat, een vandaal de witte, slanke, kwetsbare
steel van een van hen geknakt.
Gebroken is zij en "onteerd"; de blanke onderkant van haar hoed met de
groeven, waarin haar sporen, is zichtbaar.
Maar bij wijze van symbolisch en plaatsvervangend "eerherstel" ga ik haar
afbeelding en haar naam opzoeken in een bibliotheekboek. Daar staat zij op
de glanzende, kleurrijke bladzijden te midden van haar "kameraden" en
soortgenoten, de boleten, de amanieten en de ridderzwammen. Nu kan ik haar
noemen bij haar fraaie Latijnse naam: "Amanita Muscaria"......
|