Gevangen in de Liefde?
Prozagedicht

Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van de wijde, weidse hemel achter mijn venster.
Al die tijd vluchtte ik naar de armen die mij niet verwelkomden, naar de lippen die mij afwezen, al die tijd achtte ik de pijn van mijn liefde ondraaglijk en al die tijd wachtten mijn woning, mijn balkon, de rustieke muren en de hemel achter het venster stil op mijn terugkeer na de vervreemding, na het ongeluk, na de waanzin - en ik keerde uiteindelijk terug - het was nog niet te laat - in de wetenschap dat zij mij mijn thuis, mijn eenzaamheid, mijn rijkdom boden die ik veronachtzaamd had gedurende de jaren van mijn ongeluk.