Op stap met de BoodSchappenPlusBus (vervolg)
Naar Vliegveld Seppe
Het kunstgebit als gespreksonderwerp versus de weldaad van koel, helder water

Vliegveld Seppe bevindt zich in de nabijheid van Breda en van het dorp Hoeven; een lang parcours op een warme dag voor ons busje dat "bevrouwd" wordt door vier grijsgelokte dames en mijzelf (en we moesten ook nog "die mevrouw uit de Berkdijksestraat" ophalen!).
Onze vrouwelijke chauffeur barst telkens weer in een schaterlach uit tussen flarden van onzinnige conversatie door maar het blijft mij onduidelijk waarom er in feite te lachen valt.........
De tocht voert over snelwegen en binnenpaden, langs geboomte, bossen en nieuwbouwwijken en langs de brede, deftige lanen van Breda waar groen- en beige-gestreepte luifels en markiezen de gevels markeren en met een doorkijkje naar de majestueuze, bekende toren van de centrale kerk in de verte.
Eenmaal gearriveerd op onze bestemming zien we dat kleine, eenmotorige vliegtuigjes opstijgen en landen op het uitgestrekte groene terrein naast het terras van het restaurant, kennelijk enthousiast bestuurd door hun piloten en bemanning.
In de loop van de middag grijpt de oudere dame naast mij, welhaast liefkozend, herhaaldelijk mijn arm en pols, terwijl ze niet uitgepraat schijnt te kunnen raken over wat haar kennelijk zozeer bezighoudt, boeit en bezielt; haar kunstgebit en hoortoestel.
Ook de tomeloze fascinatie van mijn medepassagiers, die welhaast op een passie lijkt, voor de huidige en voorbije weersomstandigheden en tevens voor de reeds doorgemaakte ziekten en ongelukken neemt drastische en heftige afmetingen aan.
De situatie dreigt, in combinatie met de smorende hitte en mijn tandpijn dermate ondraaglijk te worden dat ik wegvlucht naar de w.c. van het restaurant waar koel, helder water uit de kraan stroomt, waarmee ik mijn gezicht kan verfrissen en waar ik tevreden constateer dat nog slechts geringe flarden van grijsheid mijn overigens nog donkerblonde haardos doorweven.........