Herinnering aan de zomer van 2013 (1)
August come lately - my dream come true?

Het was een warme dag in juli en lange, antracietgrijze schaduwen legden zich over de wereld.
Zijn naam was August en ik vergeleek die met de naam van mijn lang-vergeten oom, wiens as op het verre continent rust en met die van mijn favoriete schrijver: August Strindberg.
We hadden afgesproken samen naar "Peerke Donders" te gaan, een etablissement dat zich even buiten de stad, op loopafstand van zijn flat, bevindt, om een kop thee te drinken.

In de koele, schaduwrijke binnenruimte van het restaurant zaten we op zwarte, leren stoelen tegenover elkaar: twee oudere, overjarige, overtuigde vrijgezellen die elkaar ontmoet hadden op de valreep van de dood, beiden gepokt en gemazeld door troebelen en woelingen, door geluk en verdriet van een lang, voorbij leven dat wij beiden niettemin in verschillende omstandigheden en op geheel verschillende wijze doorgemaakt en ervaren hadden.

We keken uit op een sfeervolle foto, een zwart-witte prent van een majestueuze eik voor een kapitaal landhuis, die de indruk maakte genomen te zijn in de dertiger of veertiger jaren van de vorige eeuw en de geschiedenis herhaalde zich als was een impressionistisch schilderij tot leven gekomen; de tuindeuren van het restaurant openden voor ons de blik op een bont, gemêleerd gezelschap, in feeststemming, in de tuin, dat vergast werd op een koud buffet; de kleurige delicatessen waren opgetast op schotels, waarlangs de gasten zich schuifelend voortbewogen, waarbij ze de lekkernijen kieskeurig, beschaafd en heel voorzichtig op hun borden laadden.

Later, bij het afscheid van mijn collega-journalist, legde ik bedeesd een hand op zijn schouder.

De brede straat die naar de bushalte leidt, lag voor me als was het een Avenue of een Boulevard.