Terug in de Academielaan (na veertig jaar....)

De gebouwen van de Theologische Faculteit verhieven zich zoals veertig jaar geleden, opgetrokken uit lichtbruine bakstenen.
In de kantine trok een vriendelijke en attente serveerster de lamellen voor me weg en opende zo het uitzicht en de blik op een rustieke binnenplaats met houten tuinmeubelen en struiken die nog enige bloei toonden in het late seizoen. Hier dronk ik thee. Ik was zestig en had me aangemeld voor seniorenonderwijs.
Eens waren de muren hier paars, geel en oranje en in het gedempte licht van de late avond, waarin vele psychedelische sigaretten oplichtten, danste ik met mannen die me dicht tegen zich aandrukten. Middelbare mannen kleden nu stiekem prille studentes uit met hun ogen - was ik ooit zo'n meisje?
Nihil Sub Sole Novo: Er is niets nieuws onder de zon: als in een estafetteloop geven de generaties elkaar razendsnel het stokje van het leven door......