INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS

 

Mama's lievelingsblad: De Libelle

In wachtkamers van artsen, tandartsen en mondhygiënisten tref ik nogal eens te midden van de tijdschriften die daar slordig liggen opgestapeld en die kennelijk dienen om de wachttijd wat te bekorten met enig amusement en wat informatie, de "Libelle" aan.
Als je het tijdschrift openslaat zie je op de glanzende bladzijden het ene fleurige tafereel na het andere; jonge vrouwen en kinderen, steevast, onvermijdelijk en onveranderlijk breed glimlachend met kaarsrechte tanden; en ook de vaste rubrieken en columns zijn er nog alsof niet al acht jaar gepasseerd zijn sinds wij de lichtbruine doodskist van onze moeder vóór ons zagen staan in de aula van het Crematorium, sinds de vele bloemstukken deze omringden, geschenken en getuigenissen van degenen die haar zozeer liefhadden......
Moest uitgerekend de "Libelle" haar troosten tijdens haar zo turbulente en getormenteerde leven? Moesten de foto's, de strips en de columns tot soelaas dienen voor het onherstelbare, diepgaande en onrustbarende leed dat haar handen, hart en gezicht groefde met diepe lijnen?
Kennelijk was de oppervlakkige onbenulligheid hiertoe in staat; kennelijk voelde zij zich getroost en daarom mag aan de illusie die een en ander vertegenwoordigt een onschatbare en onvervangbare waarde worden toegekend. (Ik hoor haar stem nog, ik zie haar gezicht nog, ik voel nog de streling van haar hand).