Een kennismaking met "De Nieuwe Drieburcht"

In de Von Weberstraat in Tilburg noord verwijst sinds jaar en dag een krakkemikkig, scheefstaand bordje naar Zwembad/Sportcomplex "De Drieburcht" en ik herinner me het gebouw met het bolronde dak, bijna een loods, waar we op die vrijdagavonden onze lichamen overgaven aan de streling van het water; het gebouw dat sinds korte tijd vervangen is door het architectonische kunstwerk en pronkstuk dat enigszins uit de toon valt bij de overige bebouwing aan het Wagnerplein, draagt dezelfde naam.
Het januarilicht weerkaatst in de mintgroene hoekramen waaronder trotse, statige, wit omrande letters de naam "De Drieburcht" weergeven, omgeven door speelse versieringen die binnen in het gebouw op plafonds en wanden zijn voortgezet.
De vloeiende, golvende zwarte lijnen die een kunstenaar in een ingewikkeld patroon aanbracht op het witte beton van het gebouw suggereren waarschijnlijk de vloeiende bewegingen in het water van de badgasten ofwel de rondingen van hun lichamen in hun samenspel daarmee.
Bij mijn eerste bezoek opent zich de elegante schuifdeur, eveneens van groen getint glas, voor mij en twee dames achter de kassa in roze zijden(?) blouses met daarop de donkerblauwe print van de trotse drie torens, het embleem en logo van de stad, blijven maar nauwelijks vriendelijk onder de toestroom van het publiek, jong en oud.
Achter de kassa tekenen zich op twee beeldschermen warrelende, wervelende patronen af.
Alles is hier gloednieuw, te mooi haast en te luxe om aan te raken en om gebruik van te maken.
Eenmaal in het bad zink ik weg in het kobaltblauw van het water en zie ik met mijn halfblinde ogen de schimmige gestalten in het bubbelbad die met hun lichamen half er boven uit steken en stijf als standbeelden wachten op de bubbels die kennelijk niet komen, zodat enkelen er - ongeduldig - maar weer uitstappen.
Later - voor de kleine spiegel (te klein voor zelfbewuste dames en heren?) beweert een blondharige dame "dat er al ruzie is geweest." "Hoezo, ruzie, in deze tempel, in dit bolwerk van sportiviteit?" denk ik, maar, hoe dit ook zij, ik geef verre de voorkeur aan mijn "Oude Stappegoor" op zuid, ondanks alle luxe, ondanks alle nieuwheid, schoonheid en comfort; aan mijn "Oude Stappegoor" met de jet-streams en met het brede, panoramische raam dat het perspectief opent op de zo weidse hemel.......