Neerslachtigheid in Zundert

Het is meer dan veertig jaar geleden, maar het befaamde Bloemencorso vond ook in dat jaar plaats in het dorp Zundert dat we per bus bereikten.
Mijn vriendin had altijd al een krachteloze, neerslachtige aard gehad en ze was weinig begaafd tot het leven en uitgerekend te midden van de fleurige uitstalling en tentoonstelling van bontgekleurde zomerbloemen waren haar moreel en levenskracht beneden ieder denkbaar peil gedaald. Ze sleepte zich traag en lusteloos voort door haar leven, belust op de relatie en op het huwelijk, die haar ook veertig jaar na dato niet ten deel zouden vallen en ik had me altijd al uitgeput in peptalk en bemoedigingen die ik als het ware in een bodemloze put stortte. Haar problematiek die nooit zou verbeteren, had zelfs geleid tot zelfmoordneigingen en ze had de gehele erfenis van haar moeder ten bedrage van 50.000 gulden besteed aan vele esoterische en minder esoterische therapeuten en therapieën. Na drieëndertig jaar kon zij het kennelijk nog steeds niet waarderen hoe ik trouw en standvastig aan haar zijde had voortgestapt.
In mijn kamer hangt haar afscheidsgeschenk; een kunstwerk van haar hand, voorstellende maïsgele zonnebloemen à la Van Gogh met grillige contouren en een donkerbruin korrelig hart met een vlindertje erop dat kennelijk tegen beter weten in moet aansporen de lusteloosheid te verdrijven, de somberheid te verlichten.....