INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS

 

Kermisimpressie 2014

Op die merkwaardige avond, waarop vele vlaggen in Tilburg halfstok hingen, ben ik mijn jaarlijkse kermisbezoek af gaan leggen (een merkwaardig contrast....)
"The show must go on" zegt men in zo'n geval (maar ten onrechte....)
Een julizon blakerde de wereld maar later ruisten de bomen in het lichte briesje dat de avond nog bood.
We zouden elkaar ontmoeten vóór IJssalon "Intermezzo"; Georgeanne en ik, en bij aankomst bleken daar meer personen rond te drentelen als op een station of perron, kennelijk in afwachting van hun man of vrouw, vriend of vriendin.
Een oudere man spreekt me aan: "Ken ik oe nie ergens van?" Enkele woorden van mijn kant zijn voldoende om hem zijn weg te doen vervolgen. Ik bedenk dat het driejarige kind dat ik was, dat zo bang was voor vrijwel alles, volgens het verhaal van mijn ouders zo opgetogen haar rondjes draaide in het autootje in de draaimolen en hoe later mijn zus bevestigde hoe ik als twintigjarige in de wildste en meest spectaculaire attracties ging, zonder enige angst; over de kop en ondersteboven.
Nu proberen kinderen in de bonte carrousel de bal te grijpen die boven hun hoofdjes zwiept. Zal het geluk voor hen ook zo ongrijpbaar en willekeurig zijn in hun latere leven?
En daar steekt tegen de lichtblauwe hemel Tilburgs zomerse trots af, het reuzenrad met de vele stoeltjes.
Het geheel doet me denken aan Parijs, 1890, La Belle Epoque, en de geschiedenis herhaalt zich en zal zich blijven herhalen....
En, vader, moeder, oma, ziet u mij nu vanaf uw hoge standplaats achter de sterren, die ik niet ken, ziet u uw dochter en kleindochter voortschuifelen en poffertjes eten zoals wij vroeger samen deden, ziet u haar kaneelstokken kopen, ziet u het aards gewoel, bent u nu eindeloos daarboven verheven?