Een moeder in de coulissen
"Have you seen your mother, baby, standing in the shadow?"

De ouders waren, laat in hun levens, naar Parijs gereisd, naar de verre, indrukwekkende wereldstad, die hun voorheen uit magische dromen en uit verhalen en geschriften van kosmopolieten wonderbaarlijk was opgerezen....
Getekend door een verleden van crisis, armoede en ontbering was het hen nooit mogelijk geweest de vanouds gekoesterde droom waar te maken; de droom van verre reizen, van wonderlijke, nog ongeziene oorden.
De beide dochters, de zussen, betraden al de arena van de volwassenheid, betraden al met de bonte studentenschare de aula.
Voor ieder van hun "meisjes" brachten de ouders een armbandje mee uit de wereldstad; een armbandje met zilveren bedeltjes, waarin de beroemde bezienswaardigheden als Sacre Coeur en Eiffeltoren waren gegraveerd ("Het was nog duur" had de moeder gezegd) en een klein plastic televisietoestelletje met een bewegend, dansend figuurtje op het schermpje en met in het innerlijk een puntenslijpertje.
De ouders moeten liefdevol aan hun kinderen gedacht hebben toen zij in de souvenirwinkel de snuisterijen uitkozen waarvan de prijs nog net niet hun budget te boven ging.
Meer dan veertig jaar na dato bedenkt de oudste dochter hoe de cadeautjes een getuigenis betekenen van de vierentwintig-karaats gouden liefde van ouders voor hun kinderen en hoe die liefde ontkracht en gediskwalificeerd is door vreemden, door malafide hulpverleners bij wie de moeder in de schaduw moest staan als een tweederangs, minderwaardige actrice die aan de zijlijn staat, die als het ware vanuit de coulissen het eigenlijke toneelstuk moest gadeslaan waaraan zij niet mocht deelnemen...