INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS

 

Een afspraak bij de SP
These, Antithese, Synthese!

Het onroerde mij aanvankelijk en ik was ervan onder de indruk toen ik de stem aan de andere kant van de lijn hoorde: "Met de SP!" "Ja, uw zaak is een rare zaak" bevestigde men. Zou men zich erachter gaan scharen, zou men een forse verdedigingslinie, een buffer, een dam gaan opwerpen tegen het beleid van regering en gemeente, dat mij dieper en dieper in de armoede deed zinken?

Een bus vervoert me van westelijke naar zuidelijke gedeelten van de stad. Van het kantoor van de partij had ik me een andere voorstelling gemaakt; het blijkt een morsig lokaaltje te zijn met alleen het hoogstnoodzakelijke erin; in een muurkast kennelijk de notulen van vergaderingen van lang-vergeten jaren en een cursus "Steno" van "Scheidegger". In een hoek een plant met leerachtige bladeren die maar nauwelijks het leven houdt. Het kleine vertrek ligt naast een onderkomen vergaderzaaltje, verlicht door TL-buizen waar die avond juist een vergadering plaats zou vinden.

Een jongeman is gedienstig, biedt me ijskoude cola aan en volop foldermateriaal waarop het charismatische gezicht van de voorman van de partij is afgebeeld, en naast stickers de obligate balpen die steeds meer dienst doet als relatiegeschenk. Hij spreekt me aan met "u" en "mevrouw", iets waaraan ik, hoewel ik eenenzestig ben, nog steeds maar moeilijk kan wennen. Ik voel me alsof ik plotseling drastisch verouderd ben.

Het kantoortje opent de blik op een geheel andersoortig, zomers tafereel aan de kade van de Piushaven; een elegante en lenige jongeman balanceert op de rand van een boot, vergezeld van een hond met roestbruine vacht; vrolijke joggers in bonte kledij komen voorbij in draf; tevens mensen met schijnbaar opgewekte, kwispelende honden en een zwerm krijsende meeuwen doet van zich horen.

Ik blijk mij vergist te hebben in de datum; de volgende avond keer ik terug; het is een milde zomeravond en het late zonlicht speelt een ongelooflijk mooi spel op de crèmewitte boeg van een van de aangemeerde jachten.

Een mevrouw en meneer staan mij te woord en ik verklaar dat Hegel en Marx mij al evenmin onbekend zijn gebleven en dat het de hoogste tijd is voor de grootst mogelijke antithese van de huidige regering, geheel in overeenstemming met Hegels geschiedfilosofische opvatting. Maar de SP maakt een zielige indruk; gemarginaliseerd zoals ik en wellicht nog ernstiger meelijwekkend.

Meneer stelt me voor een toneelstukje te gaan spelen als ik op moet draven voor de hoorzitting; een rollenspel; hij zal de ambtenaar van de gemeente zijn; ik de uitkeringsgerechtigde, die om de langdurigheidstoeslag, die mij geweigerd is, komt vragen (nee; smeken!). Ik bedank hiervoor en verlaat teleurgesteld het pand.

Maar op mijn terugweg zie ik, helemaal in de verte, aan de zomerhemel een wondermooie en etherische lichtblauwe luchtballon zweven.....