INHOUD BROECKX
HOME
AUTEURS

 

Vervreemding
een schets

We waren in het Café-Restaurant in het stille dorp gearriveerd op een late septemberavond.
Mijn stilzwijgen overheerste tot mijn spijt omdat ik mij te midden van het gezelschap een "displaced person" voelde; mijn stilzwijgen dat de anderen eveneens lam scheen te leggen; mijns ondanks en tot mijn spijt omdat ik mededogen met hen voelde; mededogen om mijn goede mede-Tilburgers die geen kwaad in de zin hadden en van wie ik mij scheen te moeten vervreemden; willens en wetens en bewust, maar niettemin tot mijn spijt, om de reden dat ik zo anders ben, celibatair en getekend door een dramatisch en in hoge mate desastreus verleden.
Heiligenbeelden onder glanzende glazen stolpen sierden de wandkast en buiten toonden de bomen een herfst die ik eveneens betreurde omdat de zomer die zo schitterend was geweest welhaast ongemerkt en zonder vervulling was gepasseerd en mij ouder had gemaakt; ouder en anders dan ik wenste en wilde zijn...