Terug naar de Chopinstraat

Mijn wandeling voerde me op die late oktoberdag door een stille wijk waar ik vele voetsporen heb liggen.
Daar is de Mozartlaan, de Hoffmannlaan en ook de Chopinstraat en het huis waarin we eens afscheid namen van jou, mijn vriend, vóór je verre reis naar en verblijf gedurende lange jaren op het zuidelijk continent.
Later, als ik je daar achtergebleven zus bezocht, was er nooit begrip bij haar voor mijn diepe, diepe vertwijfeling om het gemis van jou, om mijn wanhopige en tevergeefse verwachting, geheel tegen ieder redelijk besef in, dat je daar plotseling zou verschijnen, dat die poort, die die feeërieke bloementuin begrensde, opeens open zou zwaaien en dat je met al je overdonderende charisma en elegantie ineens zou verschijnen. Je zou plotseling en tegen alle verwachting in zijn teruggekeerd uit het verre, tropische land dat altijd al zozeer tot mijn verbeelding heeft gesproken en daar zou je ineens zijn in al je majesteit en onovertroffen schoonheid en we zouden opnieuw onze diepzinnige gesprekken voeren; ik zou opnieuw mijn wang tegen je mooie gezicht met de lieve baardstoppels kunnen vlijen en mijn arm om je indrukwekkende torso kunnen leggen......

Je bent nooit teruggekomen en je totaal onwetende zus heeft nooit de vergaande diepte van mijn wanhopige vertwijfeling kunnen peilen.....