Een mislukte sollicitatie (vervolg)

Toegegeven; het zou misschien niet onaangenaam geweest zijn in het grote, labyrintisch geconstrueerde gebouw in een kamer op één hoog die je met een wit gelakte, steile trap kon bereiken, samen met meerdere dames de in de Kringloopwinkel binnengebrachte kleding te inspecteren en te sorteren.
Misschien zou ik van harte zijn opgenomen in de groep, misschien zouden zich de nog ongekende en nieuwe, wonderlijke horizonten van nieuwe vriendschappen, nieuwe universa voor me geopend hebben, waarnaar ik zozeer verlangde en al zo lang....
De man, mijn toekomstige werkgever, was niet onaardig en had me rondgeleid. Een zeer uitgestrekte hal die hij me toonde was geheel gevuld met meubilair; reminiscenties aan talloze sterfgevallen, vele eens geleefde levens, vele huiskamers, vele voorgoed vergane universa.
Ik nam voortijdig en zonder mijn geluk beproefd te hebben afscheid, te zeer in het ongewisse over toekomstige kwetsuren die op de loer lagen, als het ware in een hinderlaag, over vermoedelijk toekomstig geroddel en gekonkel, over mogelijke ongewenste uitstoting uit de groep, een uitstoting die me helaas al te vaak ten deel is gevallen in mijn lange, getormenteerde, turbulente bestaan.
De kans zou hebben bestaan dat ik mijn voor anderen vaak raadselachtige identiteit en persoonlijkheid zou hebben moeten onthullen.
Hoe het ook zij, het is mij een gruwel te moeten graaien, grabbelen en grijpen in de oude vodden, zoals ik helaas maar al te vaak heb gedaan op talloze rommelmarkten met mijn oneigenlijke, onechte en karikaturale "vriendin" in de tijd van mijn jarenlange liefdesverdriet en armoede.....