Aan mijn moedertje
Een avond met moeder

Het is op die desolate, duistere zaterdagavond geweest, moeder!, toen we naar die cafetaria gegaan zijn waar mijn tranen vloeiden en stroomden, mijn tranen die je me verbood, die ik me van jou moest ontzeggen....
Waar ben je nu? Zal ik je eens weerzien zoals ik je vaak zo levendig zie in mijn dromen?
Op de foto vóór me lach je, maar het is de lach die de fotograaf je afdwong.
Je draagt het grijze vest dat je haakte om je rookverslaving te bedwingen. Tevergeefs: je bleef de ene sigaret aansteken met de andere.
Mijn moedertje, je bent bij me gebleven en de peilloze kloof van een scheiding is nooit tussen ons gevallen.