Schrijflessen van een edelsmid?

De winkel in de X-straat, waarboven in krullerige, witte letters de naam van de eigenaresse stond vermeld, was ik al vele malen gepasseerd en ik had gekeken naar de merkwaardige, grillig-gevormde, futiele, misschien niet kunstzinnig verantwoorde en nietige sieraden in de etalage.
Vandaag ga ik er naar binnen en word ontvangen door Louise, die al net zo spichtig, fragiel en nietig lijkt als de sieraden die zij zelf smeedt, die een zonderlinge indruk maakt en die gekleed is in een ouderwets soort zomerjurk.
Het is een kleine winkel met bescheiden, armzalige, witgelakte vitrinekasten, waarin nog meer sieraden zijn tentoongesteld en nietszeggende of veelzeggende, kennelijk "spirituele" schilderijen aan de muur waarop pastelkleurige cirkels staan afgebeeld die wellicht de indruk van zonnen moeten maken.
Achter in de ruimte staat een ronde, houten tafel met vier stoelen eromheen en, wegens de warmte, een kan water.
We zullen aan enkele schrijfopdrachten gaan werken vandaag die zouden moeten belichten hoe de levensfilosofie en -houding van mijn beide grootvaders, mogelijk wegens erfelijke overdracht, in verhouding staat tot de manier waarop ik mijn leven inricht en tot mijn huidige levenssituatie.
Zowel mijn grootvaders als ik waren en zijn dromers en leefden en leven in ten dele zelfgekozen armoede maar koesteren en koesterden een droom een hoogmoedige illusie van schoonheid, kunstzinnigheid en liefde die alles overstijgt....
Toevallig waren zij beiden eveneens edelsmeden, ondanks alles lamgeslagen en gegeseld door de economische crisis van de "roaring twenties" terwijl zij beiden leefden voor niettemin wellicht vluchtige, etherische dromen betreffende kun kunstzinnige scheppingen.
Voorwaar, er is althans enige overeenkomst te bespeuren.....
Mijn lerares, Louise, beklimt na het "consult" een hoge, witte trap en trekt zich terug in haar vertrekken.....