"The world is full of trouble"

In mijn goede, oude, onvergetelijke ouderlijk huis, waarin mijn wiegje van roodbruin hout heeft gestaan, in het huis waarin ik jong ben geweest, waarin ik nooit meer zal terugkeren, waarnaar een schrijnend heimwee mij voortdurend doet verlangen, hing het schilderijtje op een onopvallende plaats.
Het moet verloren gegaan zijn bij de verhuizing maar het staat voor altijd in mijn geheugen en verbeelding gegrift.
Het behoorde tot de zo unieke collectie van spulletjes, tot de inboedel, tot de inventaris. Het toonde twee schattige cockerspaniels, met zachte flaporen die, als door een kunstenaarshand gedrapeerd waren om de melancholieke, droevige ogen, broederlijk dan wel zusterlijk zittend aan de rand van een vijver waarin de scherven van hun drinkbak dreven. Het toepasselijke, gekalligrafeerde onderschrift luidde: "The world is full of trouble". En inderdaad heb ik, na mijn schuldeloze en argeloze jonge jaren onder de ouderlijke zorg en bescherming, uitgebreid kennisgemaakt met het menselijk leed in zijn vele verschillende vormen, in zijn oneindige verscheidenheid, dat, als door een misdadige hand, kwistig en ongebreideld wordt uitgedeeld; het leed dat kwelt, schrijnt, ziek maakt, de tranen doet vloeien; het leed dat vermoordt en dat zijn verwoestende spoor trekt door het leven als een ploeg door de rulle aarde.....