"Au fond du temple saint"

In die tijd - ik was veertien jaar - kwam ik vaak aan bij het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia T. Haar moeder - een gezette matrone - bracht lange uren door achter de naaimachine, ijverig werkend aan een modieuze garderobe voor haar dochter en wij, de vriendinnen, speelden toen nog met onze Barbie- en Midge-poppen waarvoor we als het zo uitkwam eveneens leuke kleertjes aanschaften.
Ik herinner me zo goed hoe de favoriete aria van mevrouw T. het duet uit de "Parelvissers" van Bizet vormde: "Au fond du temple saint", en dit lied weerklonk vaak door het huis. Misschien ontleende mevrouw er een visioen aan van welhaast hemelse schoonheid en grandeur en inderdaad inspireren de woorden en klanken van Bizet mij ook nog tot op de huidige dag en brengen zij me razendsnel terug naar het arbeidershuisje van de familie van mijn vriendin, waar we eveneens gewoonlijk keken naar cowboyfilms ("Rawhide") en snoepten van "cha-cha's" en ander snoep dat rijkelijk voorradig was.
Lucia verdween uit mijn gezichtskring, uit mijn leven toen ik naar het gymnasium ging en zij naar de huishoudschool en ik heb nooit geweten waarom. Ik ben het verlies diepgaand blijven betreuren tot in de late jaren van mijn puberteit.....