Herinneringen aan mijn studententijd (vervolg)
Roeien bij “Vidar”

Het was niet verwonderlijk dat ik als jonge vrouw van 19 jaar de zware, langwerpige kano’s van glimmend, glanzend, bruin hout niet uit het botenhuis kon slepen en tillen om ze op het kabbelende, onstuimige, zwarte water van het Wilhelminakanaal neer te laten, maar voor mijn medestudent Bartho was dit nauwelijks een probleem.

Ik had mij aangemeld bij Studentenroeivereniging “Vidar” in een dolzinnige bui, maar ook aan de strakke, regelmatige, eenvormige cadans met mijn mede-roeiers zou ik niet kunnen beantwoorden...

Maar ’s-avonds en tot diep in de nacht werd er gefeest in het botenhuis, een houten barak, gelegen aan de oever van het zwarte water en ik kan bezwaarlijk beweren dat ik als enige, aantrekkelijke jonge vrouw te midden van de jongemannen NIET gefêteerd werd...

But I never got my lips wet...