CUBRA

HOME
AUTEURS

 

 

Nieuwe bijdragen 2015:


Het doodshoofdvlindertje
"Au fond du temple saint"
Bij de kapper
"De jongensjaren van........"
Verdriet om een foto
Geluk en ongeluk bij "De Postelse Hoeve"
Bij de nieuwe brug/op Fatima
"Vom Heimat, Garten, Haus und Baum ist nichts geblieben als mein Traum" (Hermann Hesse)
Het duistere seizoen
Op het kerkhof aan de Hoflaan
Onttakeling en wederopbouw aan de Professor Cobbenhagenlaan
Het sneeuwballengevecht
"The world is full of trouble"
Bij de Nieuwe Koninklijke Harmonie
Ontmoeting in de Fabriekstraat
Trouwe gevederde vrienden
Gratie en/of gruwelijkheid?
Herinnering en noodlot
Met de BoodSchappenPlusBus op pad
Naar Meersel-Dreef op een zonnige meidag
Een geslaagde sollicitatie en wat volgde
Quam cito transit gloria mundi
Zelfmoord
Een romantische avond op "Moerenburg"
Als de bomen in de Dillenburglaan.....
Kermisimpressie(s) 2015
Als een onvolwaardige actrice....
"En toch zal ik op je terugkomst wachten...."
De penning van St. Christoffel
Mijn dierbare erfstukken
Waanzin in de badkamer....
De broedplaats van de hooggevoeligheid...
De militaire jurk
"We zijn maar één dood verschuldigd"
Heldenmoed in een achterafstraat
Vaders hond
Het Crematorium revisited
Het "Andante Café"
De man met de hoedjes
Bij het "Afvalatelier" in Wijkcentrum "De Poorten"
Een vogel troostte mij met zijn lied.....
Armoede en idealisme.....
Alleen Henri is nog gekomen......
Oceans apart.....
Het schilderij dat een liefde redde
Als staaldraad of als spinrag?
De babypop
Twee journalisten bij "De Burgerij"
De Wijklunch
Een jeugdherinnering komt tot leven......
Jouw blauw-dooraderde hand.......
Een tribuut aan de "Lentemaan" boven Moerenburg
Als een schip zonder tuigage.....
Herinneringen aan mijn wandeltochten door Midden-Brabant (vervolg)
De troost van bosanemoontjes
Een mislukte sollicitatie (vervolg)
Een gang naar Canossa (?)
Terugkeer naar mijn slakkenhuis
Steffie en Zara: Herinneringen aan mijn oma
Schrijflessen van een edelsmid?
Puinruimen aan de Ringbaan West......
Onheil en oproer in de Nassaustraat....
Aan mijn moedertje
Een avond met moeder
Een (on)fortuinlijke valpartij in de Dillenburglaan
Een fiets van de bedeling......
Portret van een moeder......
Een afspraak bij "Pino's" in de Stationsstraat
Zeer verlate en lichtelijk "voyeuristische" Kermisimpressie 2012
Een laatste thuis in de wereld?
De dromenvanger
Een nieuwe vriendschap
Aan de oma die ik nooit gekend heb.....
Angstvisioen of toekomstdroom?
Weerzien met een oud schoolgebouw


>>> archief 2014

>>> archief 2013

>>> archief: meer dan 500 eerdere bijdragen!

   

 

 

 Ineke Broeckx (27-6-1953) erfde haar taalgevoeligheid van beide ouders, maar ook haar oma had de eerste zes levensjaren een grote invloed op Ineke's 'taalopvoeding'. Toen ze op het 4e gymnasium zat noemden leraren en medeleerlingen haar 'de neerlandicus' van de klas'. Vooral haar leraar Nederlands, de heer Franssen, stimuleerde haar iets te doen met deze gave; zijn motto was: 'als je wilt schrijven, gewoon schrijven, al hou je maar een dagboek bij'. En dat heeft Ineke tot op heden gedaan. Haar dagboeken worden nog steeds dagelijks aangevuld. Na anderhalf jaar psychologie gestudeerd te hebben en een jaar pedagogische academie heeft ze acht jaar lang cultuurwetenschappen gevolgd aan de Open Universiteit en ook een cursus 'Tekst en effect'.

Schrijven is Ineke's hartstocht gebleven. Sinds vele jaren schrijft ze op CuBra, heeft ze gepubliceerd in het letterkundig tijdschrift Leydraden en schrijft ze sinds 1989 in diverse wijkkranten, een goede leerschool voor het schrijven over zeer diverse onderwerpen.

 

 Ze werkt met veel plezier voor CuBra. Haar invallen en observaties noteert ze in haar 'ideeënmap', een lijvig geheel dat ze openslaat als ze aan het schrijven gaat. Haar interessegebied in haar stukjes ligt voornamelijk bij 'de tragiek van mensen'. Die tragiek is ze in haar leven vaak tegengekomen en observeerde ze van kinds af aan al bij haar ouders die een niet zo prettig leven gehad hebben. Zij probeert in haar stukjes door middel van trefzeker formuleren de subtiliteiten in menselijke verhoudingen in gevoel en handelen vast te leggen. Dat formuleren is de jus van het schrijven, aldus Ineke. En af en toe wat cynisme zet alles op de juiste plaats en in de juiste verhoudingen.

Haar wens in het schrijven is om ooit een soort van biografie van een ouder iemand te schrijven aan de hand van gesprekken en interviews.