> home
  
    > speciaal
  
    > auteurs
  
    > teksten
  
    > Brabants
  
    > audio

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

◄ Jan Hoevenaars

 

 

Jan Hoevenaars

verhalen


 

De tijd des tands

 

Tandakken is een woord waar over te fantaseren valt. Het Nederlands woordenboek vermeldt slechts dat het een trage inheems-Indonesische manier van dansen is. Uit eigen waarneming kan ik u bevestigen dat alle Indonesische dansen tamelijk traag verlopen, geheel in lijn met de rest van het Indonesische leven. De mensen worden er wel niet erg oud, maar door de traagheid van het bestaan lijkt het toch nog heel wat. Ze hebben er een hoge gevoelsleeftijd. Tandakken wordt in Indonesie ook overdrachtelijk gebruikt voor tijdrekken of treuzelen. Het associeert zich gemakkelijk met tandrekken (onvolledig gebit) en tandtrekken, wat vaak met zekere treuzelachtigheid wordt uitgevoerd, zeker als men het vanuit de wachtkamer meemaakt. Er wordt tegenwoordig veel tijd en weinig tand voor uitgetrokken.

Dat was vroeger wel anders. In vroeger dagen stond de tandartsenij nog niet op een zeer hoog niveau. Ze werd dan ook niet door doktoren beoefend, maar door chirurgijnen, of als het even niet mee zat, door de barbier. Die had overigens wel een scherp mes wat door regelmatig gebruik voor andere handelingen ook niet erg roestig was. Dat zal ook de onderliggende reden zijn waarom nu weer specialisten een minimaal aantal operaties per jaar moeten gaan uitvoeren. Waarmee men in de Middeleeuwen erg voorop liep was de ontsmettings- en verdovingstechniek voor tandextractie. De chirurgijn van dienst gaf de patient een grote dosis zeer sterke alcohol en daarna zichzelf, dit alles bij de vóóraf te vereffenen kosten inbegrepen. Wanneer de beroepsgroep deze behandelmethode is ontleerd weten we niet. Wel dat het jammer is.

 

 

Spaanse Praktijken

Een dikke barbier uit Sevilla

neemt vóór d' incisie tequila.

Zijn oprispend ademaroma

brengt klant in zo'n diepe coma,

dat er ook tijd is voor een spicy tortilla.