Jan
Hoevenaars
verhalen
Plattelanden
............ Ik voelde
me op al die verschillende plattelanden wel erg thuis en bijna
altijd was dat omdat ik daar veel herkenbare mensen en zaken
tegenkwam, herkenbaar vanuit mijn eigen jeugdbestaan op mijn eigen
platteland. Donkere negergezichten, waarin ik aanvankelijk geen
enkele individuele tekening kon onderscheiden, werden geleidelijk
steeds duidelijker uiteenlopende portretten, gelijkend op mijn
eertijdse dorpsgenoten met de bijbehorende karakters.
Ik zag het handmelken door aangenaam
ogende boerendochters weer als de normaalste zaak gebeuren. Alleen
de vrijelijk ontblote
meisjesbovenlijven waren thuis hooguit een fantasie, hier
werkelijkheid. Dat zorgt voor onbedoelde oplettendheid. De
constructie van hutten, huizen, schuren, stalletjes en andere
bouwsels die op een plattelandserf thuis horen, lijkt werkelijk
gedaan op manieren die ik al lang kende. Buigzame twijgen houden het
stro bijeen op vrijdragende gebinten met pennen strak gezet en met
wanden van takken, leem en poep, of het nu in Senegal, India of
Egypte is. Geuren van rook, droge koeienstront en gebrande pinda's
strijden er om de beste plek. Brede zanderige sporen waaieren uiteen
over de omliggende woeste gronden, meanderend om opgedroogde
waterplassen, soms terugkerend in de oude bedding, dan weer een
geheel nieuwe koers volgend. De akkertjes zijn afgezoomd met een
dikke wal doorntakken die zelfs de geiten te machtig zijn. Ze
liggen, schijnbaar zonder regie als eilandjes over heel het terrein
verspreid.
Tegen de avond komen ze van alle kanten terug, de
koeien, in een wolk van stof, voor de vorm opgedreven door een
achtjarige herdersjongen, want het vee weet sinds eeuwen waar de
waterplaats is. De troep wordt geleid door het grootste koemens
omdat alle stieren reeds lang geleden ver-ost zijn. Dat geeft rust
en overzichtelijkheid. Dé stier staat met opgetrokken neus in zijn
eigen kraaltje en weet iedere avond weer hoe laat het is.
Dennenleed
Het ruikt hier naar de
douche
zei het kind uit de stad
in het bos
en zijn oogjes begonnen
te prikken
niet van dennennaalden
|